Zaterdag hard werken, dan zondag weer opladen...

Wisten jullie dat een zondag niet alleen goed is om de menselijke batterij weer op te laden, maar ook de accu's hier in huis! Voor het eerst zag ik bij binnenkomst dat de accus vol waren. Dus kan ik met een gerust hart de transformator aanzetten en jullie mailen.
Gistermiddag na het eten komt Guni (de Arammba-juf van Katawer's dorp) om te leren scannen. In elk geval geef ik een demonstratie scannen en Guni mag het dan zelf doen.
Het is voor het eerst dat ze een computer aanraakt, maar zo te zien geniet ze er best van dat ze dit mag doen. Ze is intelligent, dat merk je meteen en heeft niet veel woorden nodig om iets te leren. Omgaan met de muis en typen zijn vaardigheden die ze nog moet leren. Maar verder kan zij prima instructies op papier volgen. In elk geval weet ze nu
wat de mogelijkheden zijn.

Om een uur of half vier is Guni weg en we vertalen tot half zes. We krijgen hoofdstuk 8 af! Katawer fantaseert hoe lang het zou duren als we zo gewoon door kunnen gaan. Met een gemiddelde van een hoofdstuk Paulus per dag (wat betekent dat er niet veel moeilijker kan zijn), zijn er na woensdag nog 156 hoofdstukken te gaan. Dus dat zou slechts 32 weken betekenen! Maar we werken
nu wel heel erg hard moet ik zeggen.
In de avond probeer ik het radiootje nog eens rond een uur of zeven en
zowaar krijg ik de wereldomroep Nederland te horen. Redelijk verstaanbaar, maar niet de meest interessante verhalen. Koretta bidt voor het eten voor haar Xaymed(schoonzus, spreek uit Chai-med), Anja, Petra, Tim en Keesie. Mona brengt hier vreugde in huis. Ik moet dan natuurlijk aan Keesie denken. Zij is kleiner van stuk, maar wel een kletsmajoortje. Grappig hoe ze haar leren op te ruimen. Ze mag alle lege borden en kopjes pakken na het eten en aan mama geven. Het ontbijt bestaat uit drie gebakken yams (+malariapil voor mij) en een kop zoet melkwater met een beetje koffiepoeder. Ik ben maar suiker in de koffie gaan nemen om toch iets van zoetigheid binnen te krijgen.
In het dorp is het lekker rustig, dat vind ik wel prettig, zeker na een dag hard werken. Als ik dan ook nog allerlei andere Arammba sociale contacten zou hebben, zou ik helemaal uitgeput zijn. Volgende week zal het een stuk drukker zijn als de workshop begint om de dorpscontrole van Galaten te doen.
Vandaag hoef ik niet te preken, tenminste, dat wilden ze wel, graag vandaag én volgende week. Maar ik vind één keer wel genoeg. Dan wordt het volgende week, want dan zijn er de meeste mensen vindt Katawer. Hij wil graag een preek over de tien geboden. Opmerkelijk dat de zendeling daar nooit over heeft
gepreekt (volgens Katawer). Nou ja, het kerkelijk examen heeft me hiertoe dan in elk geval geinspireerd (door de vraag van Theo Boer hoe ik over de tien geboden zou preken bij de Arammba's). Ik zal hen vooral de vraag stellen hoe zij vinden dat de tien geboden spreken in hun cultuur.
De kerkdienst begon rond tien uur vanmorgen.
Ik heb een opname van de lofprijzing een aanbidding gemaakt met de camera
(totaal zo'n 35 minuten), als ik zo even terugluister op het toestelletje staat het er goed op. Ik ga het op de computer zetten.
Orde van deze Arammba dienst:
-2x bel
-wachten tot er genoeg mensen zijn
-Inleidend praatje (Katawer is de leider en ik hoor de brief aan de Romeinen terug in zijn toespraak!)
-Gebed
-Lofprijzing
-tussenpreek
-aanbidding
-gebed (door Maxurai)
-preek (een van de pastors - lange preek over 1Kor. 3:1-4 - sommige
christenen groeien niet en anderen wel in hun geloof is zo'n beetje de
inhoud).
-gebed (door de medical)
-afkondigingen
Opvallend dit keer dat er geen gezamenlijk gebed is. Ik hoor ook niet of er vanavond een dienst is.
Alles bij elkaar zijn we anderhalf uur in de kerk. Dus redelijk.
Na de dienst vraag ik Katawer wie hij nu graag op de foto zou willen zetten als hij mijn toestel had. De oude mensen en de pastors (voor een identiteitskaart!). Dus gaan we dat doen. Ook zijn oude moeder komt erop.
We eten een sago met koffie tijdens lunch en dan ben ik nu dus aan het
schrijven.
O ja, ik ga vanacht proberen anders te slapen (met de latten van het huis mee), want ik wordt telkens wakker en dan slaapt m'n arm links of rechts. Ik hoop dat dat beter ligt.