de workshop is begonnen en een wonder-kasuarisei!

Het is dan zover, de workshop is van start gegaan. Er zijn mensen uit Meru, Sedewi en Mukfi gekomen .
We hebben gisteren na de middag direct geprint. Ondanks de bewolking krijgen we het toch voor elkaar om drie keer Galaten te printen en 3 x Exodus 19,20. Eind van de middag klaart het toch op en krijgen we wat meer zon. We krijgen zo een prachtige namiddag en we werken tot rond zes uur door. We krijgen hoofdstuk 11 op vier verzen na af.
Die doen we later wel. Katawer wil echt in drie dagen klaar zijn met de
workshop zodat we maandag ook nog aan Romeinen kunnen werken....nou, ja hij is de baas!
Ik vind dat Katawers werk op Romeinen 11 behoorlijk goed is. Minder correcties dan in vorige hoofdstukken. Moeilijk blijven al die citaten (met herhalingen) uit
het Oude testament. In het Arammba klinkt het helemaal niet om hetzelfde in twee zinnen te zeggen. Dan is het de keuze waar we het zwaartepunt leggen, op het
Arammba of het Grieks (waar het Hebreeuws weer onder ligt). Ik probeer een beetje uit te leggen wat poezie is en zo proberen we toch de grondtekst meer gewicht te geven. We laten dat dan ook in de layout zien.

Na afloop ga ik zoals gewoonlijk mijn kamer klaar maken voor de nacht. De matten neerleggen en het muskietennet eroverheen. Terwijl ik daarmee bezig ben roept Koretta(Katawers vrouw) opgewonden: "mijn broer, mijn broer!" Ik zeg, 'wat is er?' "De cassowaris heeft een ei gelegd!'. Wat een opwinding. Alle buren worden opgetrommeld. En men lacht en verwondert zich om het feit dat een cassowaris een ei heeft gelegd. Hoe kan dat als ze geen maatje heeft gehad? vraagt men zich af... Er gaan verhalen de ronde dat het 'telepatisch' gebeurd is.
Ik maak er een foto van en ga wassen. Als ik terugkom is Koretta druk bezig het dak van het hok waterdicht te maken. Extra stro krijgt het beest ook.
Dat ei daar komt een kuiken uit. Dat gelooft men. Nou Alma, ik heb gezegd
dat ik jou zou vragen om het even op te zoeken...
Vandaag hebben we twee hertenpoten gekregen, dus op mijn bord liggen veel stukjes heerlijk hertenvlees.
Vanmorgen komt de medical langs om naar de 'nieuwe generatie' te kijken. Ik denk even dat hij doorloopt naar de bush waar de baby geboren was, maar hij bedoelt het ei dat gelegd is. Hij komt ook met het telepatische idee. (de medical!)
Ook is er een man uit Obo op doorreis die even de hand komt schudden. Hij moet een week lopen om naar Wipim te gaan. Er is geen vliegtuig mogelijk en zijn moeder is overleden.
Het kassowaris ei is nog steeds groot nieuws. Het is de eerste keer dat ze dit meemaken.
We willen vanochtend om 8 uur beginnen. Maar het is zo rond half negen als we de bel luiden. Ja, dan weet je dat het nog wel even duurt voor er iemand komt. Om kwart over negen zijn we met zo'n tien man. We besluiten maar te beginnen. Katawer heeft een preekje over de man die zijn huis op de rots bouwde en de man die het op zand bouwde. De man die op de rots bouwde had
Gods woord in zijn eigen taal. Die andere in het Engels! Een leuke
toepassing. Binnen een uur zijn er zo'n 25 mensen en daarna meer dan 40. We hebben nu 41 namen op de lijst. De mensen uit Mukfi zijn gekomen. Het gezin van Waiku Tew (met zijn twee vrouwen en alle kinderen), Yayfe en z'n hele gezin.
Barira (destijds in elk geval - de 'burgemeester' van ons dorp Mukfideben) en Urfu. Verder ook Werdjer(leraar op het Arammbaschooltje in Mukfi) en een paar andere jonge mannen. Nu heb ik echt een vertrouwd gevoel met deze mensen om me heen. Ik realiseer me nu hoe gewoon het voelt om in hun midden te zijn. Ik mis alleen Wadjin nog. Urfu vertelt me dat hij druk bezig was met de Psalmen. Katawer had hem doorgegeven alle Psalmen te vertalen, terwijl ik had gezegd laat hem beginnen met de eerste tien!
Het hele tijdschema van deze dag loopt natuurlijk door de war. Dus om half twee is het lunchpauze en kan ik gaan mailen. We zijn gekomen tot Galaten 2:4 We maken best aardig wat correcties. Ik kan zien dat dit wat langer geleden vertaald is.

Het is moeilijk om 'vervolgen' te vertalen. We kiezen ervoor om het zo te
omschrijven: "Ik wilde de christenen pijn geven zodat wat zij in de kerk
doen (ses yam) zou eindigen' (1:13). Ook stel ik vragen. Bijvoorbeeld in
1:18 Waarom vindt Paulus het belangrijk te zeggen dat hij maar twee mensen sprak? Antwoorden: de andere apostelen waren afgevallen; of ze waren ergens anders, maar ook omdat hij wil laten zien dat zijn boodschap van God komt en niet van mensen.
Dan komt de vraag bij hun op: waarom maar 14 dagen? En een ander daarna,
waarom was hij drie jaar weg?
Leuk om daar over na te denken.

Nou het is dus heerlijk om samen met een groep mensen dit te kunnen doen. De zon schijnt nu zoals het hoort in droogseizoen, dus ik moet genoeg power hebben in de accu om nu email te versturen.